OUR PINOY THEOLOGIAN: Loving the Church, Challenging the Church

  Bagamat hindi naging laganap ang promotion ng tinatawag na Year of Prayer na paghahanda sa Jubilee Year 2025, may ilang mga pagkukusa naman na ginawa sa ilang lugar, karamihan mababaw nga lang. May ilang lugar kung saan hinihimok ng mga obispo ang mga tao na magdasal, isang bagay na ginagawa na ng marami. Tila walang nakakaisip ng mga initiative para tulungan ang mga tao na mahubog sa kahulugan at kahalagahan ng panalangin, dahil sabi nga ni St John Paul II, ang bawat parokya ay isang “school of prayer.” Kaya marami ang alam lamang sa panalangin ay mga sauladong dasal, binabasang dasal, mahahabang dasal na walang puwang sa katahimikan at pagninilay, madaliang dasal tulad ng “Bless us, O Lord” bago kumain, o simpleng pagku-krus na lamang. Mahina na at hindi na dama ang impluwensya ng mga movements na dating nagpaigting ng buhay-panalangin ng mga tao. Tila hindi na uso ang mga Catholic charismatic groups, na tuluyan nang natalo ng mga fellowship tulad ng Victory ...

    Sa pinakabagong dokumento mula sa simbahan, ang Dignitas Infinita ( DI ), ang matunog na sagot diyan ay “Oo!” Ang bawat tao ay may karangalan, hindi dahil siya at tao, kundi una, siya ay anak ng Diyos sa pamamagitan ni Kristo Hesus. Ang dangal ng tao ay hango sa kanyang kaugnayan sa Diyos.   Sa dokumentong ito, ipinaliwanag ang 4 na uri ng dangal ng tao. Bigyang-pansin natin ang mga ito sa paraang madaling maunawaan.   Una, nandiyan ang tinatawag na ONTOLOGICAL DIGNITY. Medyo nakakatakot ang salitang ito at mabigat sa pandinig. Maaaring isalin ito bilang “likas na dangal” ng tao. Bahagi ng pagiging isang tao ang pagkakaroon ng halaga sa mundong ito; kaya nga bawat tao ay may mga karapatan at dapat na igalang; walang tao na maaari na lamang balewalain o bastusin dahil siya ay marangal na nilikha ng Diyos. Itong likas na dangal ang batayan ng lahat ng karangalan at paggalang na ibinibigay natin sa bawat tao.   Ikalawa, nandiya...