OUR PINOY THEOLOGIAN: Loving the Church, Challenging the Church

  Ipagpaumanhin ninyong tila nagiging serye ito ng mga “una” sa buhay ng pari. Subalit kung masarap balik-balikan ang mga unang karanasan para sa lahat ng tao – unang crush, unang akbay, unang halik, unang sayaw at marami pang iba – ang mga pari ay may nililingon ding mga “una” sa kanilang buhay. Malamang sa malamang, para sa karamihan, isa na dito ang “unang Misa” na dati kung tawagin sa aming probinsya ay “Misa Cantada,” dahil dito maririnig ng mga taong aawitin ng pari ang mga mahahalagang bahagi ng kanyang unang Misa.   Nang ordinahan kami, ay may namumuong bagyo sa bansa noon kaya hapon pa lamang ay tila ang dilim na sa labas ng katedral. Nakatulong naman ang makulimlim na panahon upang maging malamig ang paligid at solemne ang pagdiriwang. Dalawampu kaming sabay-sabay naging pari noon kaya ang biruan ay paano dadapa sa harap ng altar na hindi magsisiksikan. Ang isang mungkahi ay kung hindi magkakasya sa semento, dumapa na magkakapatong daw na pa...

    Sa tuwing dumarating ang buwan ng Hulyo, naaalala ko ang kuwento ng aking “unang kalis.” Bawat pari ay may unang kalis, iyong gamit sa Misa na sisidlan ng alak na magiging Dugo ng ating Panginoong Hesukristo sa sandali ng Konsegrasyon. Isa sa mga simbolo sa ordinasyon ng isang pari ang pag-aalay ng paten (lalagyan ng tinapay) at ng kalis (lalagyan ng alak) sa obispo na siya namang nag-aabot nito sa bagong pari kalakip ang paalala na isapuso ang pagdiriwang ng mga misteryo ni Kristo. Kaya, bawat pari ay may sari-sariling kalis na karaniwan ay natatanggap niyang regalo sa araw ng kanyang ordinasyon.   Ang iba ay tumatanggap ng kalis mula sa kanilang mga magulang na nag-iipon para sa pagbili ng mahalagang gamit na ito sa Misa, dahil hindi mura ang kalis, lalo na dito sa Pilipinas. Kalimitan sa mga kalis dito sa atin ay imported mula sa Italy o sa USA. Ang mga gawa naman dito ay magaganda din subalit hindi kasing husay ang mga materyal na gamit. ...