Skip to main content

Wala Ka nang Pag-asa?

 



 

May mga pagkakataon bang nasabi mo sa sarili mo: Wala na akong pag-asa! Huli na ang lahat! Hindi na ako makakahabol! Wala nang magagawa pa! Hopeless situation na!

 

Subalit ang ganitong pakiramdam ay hindi tunay na pagkawala ng pag-asa. Natural sa mga tao ang manlumo (ma-depress sabi natin ngayon), dahil sa panghihinayang at pagkukulang. At sa mga panahong ganito ang damdamin natin, mas matingkad ang katotohanan na darating muli ang pag-asa at papalitan nito ang mga huwad na nagpapanggap na pag-asa – ang “sana” at ang “ok lahat.”

 

Ang “sana” (o mas palasak ngayon, “sanaol” ay katumbas ng tinatawag sa Ingles na “wishful thinking.” Ito iyong hinagap na makakamtan mo lahat ng hangarin mo; wala itong kinalaman sa pag-asa. “”Sana” tumama ako sa lotto; “sana” gumanda ang buhay ko ngayon.” Wala itong batayan sa katotohanan dahil ito ay isang guni-guni lamang. Mapalad ka kung maganap ang “sana” sa buhay mo.

 

Ang “ok lahat” ay katumbas naman ng tinatawag na “optimism”; ito iyong natural na disposisyon ng mga tao na laging nakatingin sa positibo at hindi sa negatibong bahagi ng buhay. May mga taong tila laging masaya, walang problema, “cool” lang. Pero wala din itong kinalaman sa pag-asa dahil isa lang itong nakagawian o nakasanayang pananaw sa buhay. Ang batayan nito ay ang natural na timpla o “mood” ng isang tao. Wala din itong sapat na dahilan.

 

Hindi maaaring batayan ng pag-asa ang balita sa tv o radio na laging nagbabago at hindi maaasahan sa susunod na araw o ang kilos ng ekonomiya na laging nagpapalit ng presyo ng mga bilihin o ng gasoline, at lalo na ang gobyerno na walang katiyakan at direksyon.

 

Kung gayon ano ang tunay na batayan ng pag-asa?

 

Una, ang pag-asa ay batay sa pangako ng Diyos at sa kapangyarihan ng Diyos. Nangako ang Ama at tinupad ito ng Anak na si Hesus at patuloy na pinatutunayan ng Espiritu Santo.

 

Ikalawa, ang pag-asa ay dumadaloy sa saganang-sagana at walang pagkasaid na katangian ng Diyos; tila siya ay isang balon na hindi nauubusan ng tubig. Hindi malirip ng isip ang patuloy na paglikha at pagka-malikhain.

 

Walang katapusan, walang patid, walang sawa ang awa at pasensya ng Diyos; higit pa sa ating kayang isipin. Sa kanya, hindi na nauubos ang bagong pagkakataon. Hindi pa huli ang lahat. Walang “hopeless” sa Panginoong Hesukristo! Basta lumapit lamang tayo at humingi nito sa kanya! Winner!

 

 

8/3/2025

(in honor of Sis Eli Cruz, on her birthday, and of Sis Nene Villar, on her birthday in heaven)

 

photo:  https://www.abc.net.au/religion/victoria-mcgeer-the-art-of-hope-george-eliot/13778666

 

 

Popular posts from this blog

MALI BA SI CARDINAL AMBO DAVID?

    Nagkagulo na naman ang mga Katolikong mabilis mataranta at ito ay dahil sa pahayag ni Cardinal Ambo David sa isang panayam na ibinigay niya sa isang conference. Nasabi kasi ng Cardinal ang ganito: “Huwag kayong maniniwala na ang kaligtasan ay para sa mga Katoliko lamang. Hindi ka Katoliko kung ang iniisip mo na ang maliligtas ay Katoliko lamang. Ang kaligtasan ay laan para sa lahat… sa buong sangkatauhan.”   Nag-alala ang ilan at naisip na baka daw maraming magsi-alisan sa pagiging Katoliko dahil maliligtas naman pala kahit hindi Katoliko. Baka din daw isipin ng ilang nagbabalak maging Katoliko na huwag ituloy dahil hindi naman pala ganoon kahalaga maging Katoliko. May mga nagalit, may mga nasaktan, may mga nagbintang na mali ang turo ng Cardinal tungkol dito.   Pero tingnan natin kung ganito ang sinabi ng Cardinal, magiging tama kaya ang lahat? Halimbawa ganito niya sinabi: “Maniwala kayo na tayong mga Katoliko lamang ang maliligtas...

MGA AKLAT SA LUMANG TAHANAN

    Madaling araw nang umalis ng probinsya ang aking inaanak at ang aking kaibigan gamit ang sasakyan na lulan ang aking sangkatutak na koleksyon ng mga aklat o libro. Karamihan sa mga librong ito ay pinag-ipunan ko at pinagsikapang bilhin sa ibang bansa lalo na sa Europa noong nag-aaral pa lamang ako doon. Kaya mahalaga sa akin at hindi ko agad mabitiwang ipamigay ang mga ito kahit ang mga iba dito ay luma na dn. Subalit kailangang ilipat na sa bago kong tirahan ang mga aklat dahil ang tahanang kinalakihan ko, ang tahanang puno ng kasaysayan ng aking Kabataan ay ipinagbili na at iba na ang nagmamay-ari nito.   Dahil wala na akong mga magulang, ang tanging kaugnayan ko na lamang sa dating bahay naming ay ang mga librong nakalagak doon. Ngayon sa wakas, masasabi kong naputol na, napatid na ang kahuli-hulihang pisi na humahatak sa akin paminsan-minsang umuwi sa tahanan ng aking mga nasirang magulang.   Ano ba ang tahanan? Karaniwang iniis...